Co ważne
Susan Sontag

Co ważne

ISBN: 9788367016759

Autor: Susan Sontag

Rodzaj oprawy: Miękka
Rok wydania: 2024
Liczba stron: 440
Wydawca: karakter

Nietłumaczony dotąd na język polski ostatni tom esejów, który ukazał się za życia amerykańskiej intelektualistki. Teksty powstałe w latach 1982–2001 dotyczą literatury, filmu, teatru, sztuki oraz tańca współczesnego. Sontag porusza się po tych tematach ze znawstwem i dociekliwością. Najwięcej miejsca poświęca literaturze. Przygląda się językowi poezji i prozy, interpretuje dzieła tych, których podziwiała i których zachłannie, choć niebezkrytycznie, czytała (Cwietajewej, Gombrowicza, Sebalda, Walsera, Zagajewskiego, Machado de Assisa, Barthes`a), oraz pisarzy i pisarek, z którymi łączyła ją przyjaźń (Kiš czy Hartwick). 

Poprzez teksty kultury przygląda się nowym trendom, żegna ze światem wielkich narracji (jej ukochane kino!), próbuje zajrzeć pod powierzchnię tego, co polityczne – gdy opisuje wyzwania związane z wystawieniem Czekając na Godota w Sarajewie. By zbadać związki między tym, co rzeczywiste, i tym, co nierzeczywiste, sięga do bunraku, a gdy chce oddać hołd radosnej energii twórczej, przywołuje obrazy Howarda Hodgkina. Z jej zapisków przebija pasja odkrywania i opisywania świata, ale i niepokój o to, co przyniesie przyszłość. „Dziś książki są gatunkiem zagrożonym. Przez książki rozumiem także takie warunki czytania, w których literatura może istnieć i wpływać na duszę” – pisze w datowanym na 1996 rok bardzo osobistym liście do Borgesa.

Jakie główne tematy porusza Susan Sontag w zbiorze esejów "Co ważne"?

W zbiorze "Co ważne" Susan Sontag eksploruje szerokie spektrum zagadnień, koncentrując się na literaturze, filmie, teatrze, sztuce oraz tańcu współczesnym. Z niezwykłą dociekliwością analizuje język poezji i prozy, a także interpretuje dzieła wybitnych twórców, których podziwiała. Książka porusza również kwestie społeczne i polityczne, takie jak wyzwania związane z wystawieniem sztuki w Sarajewie. Sontag bada związki między rzeczywistością a jej artystycznymi reprezentacjami, oferując dogłębną analizę kultury.

Co wyróżnia ten tom esejów w twórczości Susan Sontag?

Ten tom esejów jest wyjątkowy, ponieważ stanowi ostatni zbiór opublikowany za życia Susan Sontag, który dotychczas nie był tłumaczony na język polski. Zawiera teksty powstałe w latach 1982-2001, oferując przekrój jej myśli z późniejszego okresu twórczości. Prezentuje głębokie refleksje nad zmieniającym się światem kultury i sztuki, a także osobiste spojrzenie na zagrożenia dla literatury. Dzięki temu polski czytelnik ma okazję poznać nieodkryty dotąd fragment jej intelektualnego dziedzictwa i dojrzeć ewolucję jej poglądów.

Jakich pisarzy i form artystycznych dotykają analizy Susan Sontag w tej książce?

Susan Sontag w swoich esejach z "Co ważne" przygląda się twórczości wielu pisarzy, których podziwiała i których zachłannie czytała, takich jak Cwietajewa, Gombrowicz, Sebald, Walser, Zagajewski, Machado de Assis czy Barthes. Wspomina również o autorach, z którymi łączyła ją przyjaźń, jak Kiš czy Hartwick. Poza literaturą, analizuje różne formy artystyczne, w tym kino, teatr (od bunraku po wystawienie sztuki w Sarajewie) oraz sztuki wizualne, przywołując na przykład obrazy Howarda Hodgkina. Jej dociekliwość obejmuje szeroki zakres ekspresji kulturowej.

W jaki sposób autorka "Co ważne" odnosi się do przyszłości książek i czytania?

Susan Sontag z wyraźnym niepokojem odnosi się do przyszłości książek i czytania, co podkreśla w bardzo osobistym liście do Borgesa z 1996 roku. Pisze, że "Dziś książki są gatunkiem zagrożonym", co wskazuje na jej obawy dotyczące zmieniających się warunków odbioru literatury. Podkreśla, że przez "książki" rozumie nie tylko fizyczne obiekty, ale także specyficzne warunki czytania, które pozwalają literaturze wpływać na duszę. Ta refleksja stanowi ważny element jej myśli o kulturze i jej kondycji.

Jakie głębsze przesłania dotyczące świata i kultury można znaleźć w esejach Sontag?

Eseje Sontag w "Co ważne" oferują głębokie przesłania dotyczące kondycji współczesnego świata i kultury, ukazując jej pasję odkrywania i opisywania rzeczywistości, ale także niepokój o przyszłość. Autorka żegna się ze światem wielkich narracji, zwłaszcza w kontekście kina, i próbuje zajrzeć pod powierzchnię politycznych wydarzeń, kiedy opisuje Sarajewo. Poprzez analizę sztuki i literatury bada związki między tym, co rzeczywiste, a tym, co nierzeczywiste. Jej teksty to zaproszenie do refleksji nad zmieniającymi się wartościami i rolą intelektualisty w obliczu tych zmian.